Yvonne (39) is geboren in Almelo en kwam via Den Haag elf jaar geleden naar Zutphen. Zij heeft twee zoons, Quinten (12) en Karsten (11). Met haar ex-man heeft zij een goede relatie. Scheiden, zo vertelt ze, is nooit prettig, maar zoals zij en haar ex met elkaar omgaan is prima.
Voor haar werk reist ze dagelijks naar Deventer, waar ze assistent-filiaalhoudster bij Kruidvat is. Dat heen en weer reizen vindt ze eigenlijk wel fijn, zeker de terugweg is ok, want dan is ze weer lekker ontspannen bij thuiskomst. Haar ex ving tijdens corona de kinderen op. Beiden zitten op de Prins Clausschool.
Quinten doet aan wedstrijdzwemmen en waterpolo. Karsten is gek op voetbal en omdat veel van zijn vriendjes/klasgenoten al bij Be Quick speelden ging hij ook daar naar toe.
Hoewel Yvonne stelt weinig kaas te hebben gegeten van het spelletje, vindt ze hem wel een goede speler. Het is belangrijk dat haar kinderen sporten.
Zijn lidmaaatschap bracht ook haar naar Be Quick. Elke training en wedstrijd bezocht/bezoekt zij. Op een dag stapte ze ook het clubhuis weer eens binnen en het viel haar op dat het er allemaal wat smoezelig en rommelig uitzag. En dat is nu precies waar ze maar slecht tegen kan. Spontaan vroeg ze om wat schoonmaakspullen en daar is het allemaal mee begonnen. Aan toenmalig kantinebaas Rienus Ooms vroeg ze of er qua schoonmaak iets van een organisatie was. Dat bleek eigenlijk niet het geval en toen is zij er zelf maar mee aan de gang gegaan. Dat is nu zo’n vijf jaar geleden. Ook trad zij toe tot de Activiteitencommissie en draait ze kantinediensten. Het voordeel van al die inspanningen is dat je er veel nieuwe kennissen en vrienden aan over houdt. Veel ouders onderschatten dat sociale aspect of nemen er gewoonweg de tijd niet voor. Dat is toch wel een beetje de tijdgeest, vindt ze.
Voor corona draaide ze elke maandagavond bardienst. Bij regen druppelden dan wel eens ouders binnen, maar lucratief zijn die avonden absoluut niet. Maar ja, als je de boel dicht houdt, is het ook weer niet goed. Lastig is dat.
Er moet haar echter wel iets van het hart en daar staat ze, zo weet ik, zeker niet alleen in en dat is de wijze waarop enkele teams de kleedkamers en toiletten achterlaten. Heb je het de ene week piekfijn achtergelaten, de volgende moet je er soms met de hogedrukspuit doorheen. Ze vraagt zich af of dat met een gebrek aan opvoeding te maken heeft of is het gewoon lamlendigheid? Voor de leiders ligt hier ook een verantwoordelijkheid. Niemand de deur uit voordat alles is opgeruimd.
Aan het eind van ons gesprek komt zoon Karsten ook nog even langs. Desgevraagd meldt hij dat het erg leuk is bij Be Quick. Mooi zo, goed om te horen.
Dank Yvonne voor je ontvangst en het prima werk dat je voor onze club verricht.
Cees Seevinck.
