‘Ik moet helaas naar Oma’

2B4AE044-2F55-4423-B40D-0228E716A2A6

Zaterdag 2 stuurt FC Zutphen naar hun oma’s

Afgelopen zaterdag stond er voor de mannen van Zaterdag 2 wederom een bekerwedstrijd op het programma. In deze tweede Zutphense derby moest het snackbar ensemble zien af te rekenen met de plaatselijke FC. Vorig seizoen werden er tegen dit team dure punten verspeeld in de competitie, dus Be Quick was extra gemotiveerd om 3 punten in de eigen kantine te houden.

Niet alleen revanchegevoelens zorgden voor kriebels in de onderbuik. Dit was namelijk ook de dag waarop de heren een nieuw tenue mochten dragen! Uit de vele kandidaten was Snackbar De Haven uiteindelijke de gelukkige, dit logo is de komende jaren niet te missen op de pensjes van Zaterdag 2.

En dan nu het moment van de waarheid. De aftrap. Nee natuurlijk niet. Het moment van de waarheid was een half uur vóór aanvang van de wedstrijd. Good Old Jan Pils had het zeer gewaagde besluit genomen om de komende jaren maat L om zijn lichaam te spannen. Ademloos keek de rest van de kleedkamer toe. Linkerarm. Past. Rechterarm. Past. Nu het hoofd. Past ook. En toen zelfs het laatste stukje stof naar beneden werd getrokken en toch echt op de centimeter nauwkeurig de buik bedekte ging er een golf van euforie door de kleedkamer. De verwachtingen zijn hooggespannen wat betreft onze doelpuntenmaker!

Nadat enkele jongens nog wat liepen te klagen over hun bijnaam, kon de wedstrijd dan toch echt beginnen. Het fluitje klonk en Be Quick startte goed aan de wedstrijd. Zutphen zakte iets in waardoor er veel tijd was om combinerend de voorhoede te bereiken. De eerste kansen deden zich voor en na een minuut of 17 leidde een goede voorzet van huurspeler Badman Ollo tot een doelpunt van Doppie, plaatsvervangend aanvoerder bij afwezigheid van familyman Koentje.

Een uitstekende dieptepass van dragende speler Jappie werd door Badman Ollo Bergkampiaans aangenomen, maar overmoed zorgde er uiteindelijk voor dat de bal hard over het doel werd gerost in plaats van rustig in het hoekje gemikt.

Zutphen wist weinig te creëren, en even later werd het zelfs 2-0, wederom door Doppie. Zoals een echte aanvoerder dat doet, had hij ‘s ochtends tijdens zijn vaste ochtendritueel informatie ingewonnen over afronden, en dit betaalde zich een paar uur later direct uit. Luuk gaf een rabona voorzetje waarna de captain zich op Van Persie-achtige wijze losmaakte van zijn directe tegenstander. Intikken was het enige dat nog resteerde en dit deed hij feilloos: 2-0. Tijd voor de rust.

Tactische veranderingen waren onnodig, dus al gauw was het tijd voor een sigaretje buiten de kleedkamer. Al wachtend viel het op dat er een tamelijk jong spelertje van Zutphen voorbij sjokte met zijn sporttas droevig om zijn schouder. “Ga je naar huis?”, klonk het. “Nee, ik moet helaas naar m’n oma...”, was zijn legendarische antwoord.

Met het wegvallen van deze speler begon Zutphen, toeval of niet, beter te voetballen. Hoewel Be Quick een aantal goede kansen kreeg werd het iets slapper, wat uiteindelijk resulteerde in een tegengoal. Een matig uitverdedigde bal werd opgepikt rond de 16 en beheerst binnen geschoven.

Het kwam Be Quick dan ook goed uit dat de ervaren arbiter Hannes Hofman niet het gelogen buitenspel signaal van een zichtbaar vermoeide grensrechter trapte, en de uitbraak van Zaterdag 2 door liet gaan. Serrano Bas zette het op en lopen en legde de bal keurig breed. Dit was voor de alerte Nickeman een koud kunstje, en de 3-1 was een feit. De druk was eraf en dus begon even later ook Luuk beter te mikken. Een lekker afstandschotje viel binnen en de einduitslag stond op het scorebord: 4-1.

Volgende week speelt Zaterdag 2 haar (voorlopig?) laatste bekerwedstrijd, wederom thuis. Wij hopen dus op dezelfde onvoorwaardelijke support als afgelopen weekend!