Terugkijkend op het afgelopen seizoen vindt hij niet zo makkelijk. Het was zwaar. Niet zo zeer fysiek, maar wel mentaal. Door veel wedstrijden te verliezen, kom je in een neerwaartse spiraal. En aan verliezen heeft hij een broertje dood. Daar kan hij vrij lang chagrijnig over zijn. Sommige jonge spelers zijn een nederlaag – bij wijze van spreken – na het douchen alweer vergeten. Daar kan hij met de pet niet bij.
Over de tweede helft van de competitie is hij beter te spreken. Met de komst van trainer Jon Zegerius, die hij al acht jaar kende vanuit zijn Rijssense tijd, kwam er een opleving. De sfeer werd beter en zo ook het spel. Tevens werd de discipline aangehaald; te laat komen was bijvoorbeeld absoluut geen optie meer.
Het afdalen naar de derde klas is knap vervelend, maar hij ziet ook een positieve kant. Door de geringere afstanden bij uitwedstrijden, verwacht hij ook een grotere opkomst van de supporters. Even heen en weer naar Zwolle is voor veel mensen een beetje teveel van het goede.
Hij vindt desondanks dat de groep ernaar moet streven om promotie te bewerkstelligen. Dat is ook goed voor de ontwikkeling van de jonge spelers.
Is er een reden om Be Quick trouw te blijven? Jazeker, luidt het. We hebben een fijne groep, de mensen hier zijn aardig en ook de aanwezigheid van Jon en Gordon (Gosewisch, cs) speelt een belangrijke rol.
Ondanks zijn, voor een voetballer, wat gevorderde leeftijd is de begaafde technicus nog steeds topfit en hij verheugt zich op een nieuwe jaargang.
Veel succes en plezier, Huseyin.
Cees Seevinck.
