In het echt gaat dat de laatste jaren wel radicaal anders. Daar is het een soort hogere wiskunde geworden. Daar is geen plaats meer voor de flipover, de magische spons of een beetje rekken en strekken. De massagetafel is ingeruild voor laboratoria, algoritmes, computermodellen en vooral een hoop slap gelul over systeem zus of zo en dit en dat. Voorafgaande aan het EK2020 was het ook weer zover. Kranten vol, op de radio en tv. De voor- en nadelen van 5-3-2, van 5-2-3 en 4-4-3. Op de twee eerste varianten werd ingezet door Frank de Boer, terwijl heel Nederland al sinds de Vrede van Münster (1648) 4-3-3 speelt. De immer goedgemutste trainer had geen twijfels, terwijl veel spelers daar helemaal geen trek in hadden. Slechts twee voetballers spelen die systemen bij hun buitenlandse clubs. Dan moet je als trainer knap eigenwijs zijn. Ik ben geen fan van Mourinho, maar die noemde de toenmalige manager van Crystal Palace al de slechtse trainer van de Premier League.
Ik probeerde me eens voor te stellen dat de Boer mijn trainer zou zijn. Inspiratie, bezieling, een opbeurend woord, schaterlach? Niets van dat alles, vrees ik. Zou eerst de Panorama uitlezen en dan naar de wedstrijdbespreking luisteren. Die chagrijnige kop kan hij ook niet helpen, maar ik heb toch weleens zien lachen, dus waarom niet wat vaker?? Ondanks al die opgeklopte “goede sfeer verhalen” zat er mijns inziens onderhuids de nodige spanning en onvrede. Die blamage tegen Tsjechië werd na afloop verklaard door de te snelle overgang van normaal weer in Amsterdam naar de hitte in Boedapest. Kom kom, dat is misschien vijf procent waar, die andere 95% is gissen. Dat de voetballerij in de greep zit van de nodige flauwekul toonde de wissel Malen-Promes aan. Malen was misschien de enige die de afgang tegen Tsjechië nog had kunnen voorkomen, maar de Boer las op een computeruitdraai dat Malen in de 60ste minuut op was en dus gewisseld moest worden. En dan komt nepkoning Quincy erin, die in dat laatste halfuur geen lantaarnpaal voorbij kwam.
Het was breed en terug, terug en breed. Heel Europa reageerde verbijsterd op wat Nederland (niet) liet zien. Spelers die bij hun clubs in Italië en Spanje tot de top behoren, waren onzichtbaar en speelden alsof ze er geen zin in hadden. Toch een systeemfoutje dus? Na drie al snel mislukte avonturen als trainer, volgde nu een vierde. Directeur Nico Jan Hoogma van de KNVB zoekt nu een opvolger met statuur. Pardon? Had hij dat vorig jaar bij de Boer dan wel gezien? Mijn hemel, het blijft aanmodderen.
Laat de selectie voor de uitwedstrijd tegen Noorwegen eens gaan praten met Leonardo Bonucci en Georgio Chiellini, de centrale verdedigers van de Europees kampioen. Eens proberen te begrijpen hoe die spelers het voetbal beleven en wat je daarvoor moet doen en laten. Dat levert vast meer op dan eindeloos ouwehoeren over het te volgen systeem, dat niet zelden de lol in het spelletje reduceert tot bijna nul.
Hoe nu verder? Wordt het dan toch weer van Gaal? De coach die de spelers vorig jaar al afwezen, omdat hij te streng werd geacht en de selectie geen trek had in gevreesd paternalisme en liever vrijheid blijheid verkoos.
Ook de grootste criticasters zijn het erover eens dat van Gaal een goede coach is, maar zijn gedrag in de media misselijkmakend.
Ik vrees dat als je van Gaal voor de groep zet dat een recept is voor een giftige cocktail. Hij zal zich als nooit tevoren willen laten gelden. Dat is aan de ene kant mooi, maar als de spelers dat als slavenarbeid gaan zien dan is Qatar letterlijk en figuurlijk een heel eind weg.
Nou, bondscoach 16.975.001, zegt u dan maar hoe het moet.
Ik zou toch voor Giovanni van Bronckhorst kiezen en voor de rest: maak dat voetballen toch niet zo groot. 22 spelers en een bal. Tsjongejonge.
Cees Seevinck.
