Zit je van de week likkebaardend naar Paris Saint Germain - Manchester City te kijken. Man, wat een voetbal! Maar met enige regelmaat zit ik me dan te pletter te ergeren.
Vooropgesteld, het onderwerp van mijn chagrijn over dat levende kleurboek; hij kan heel goed voetballen. Dat staat buiten kijf, maar dat hoofd van die man, die verongelijktheid, de maniertjes, dat theatrale vallen en dat zeuren om gele kaarten. Het is verschrikkelijk hoe die Neymar zo’n heerlijke partij voetbal kan verzieken met zijn gejammer en gedram. Hoe gedraagt die kwal zich in de kleedkamer en tijdens de training? Het vervelende voor trainer Pochettino is, dat hij niet om heen kan. Qua (eventuele) transferwaarde, qua marketing en de opinie van de supporters en de media. Vanuit de ruimte kun je twee dingen goed zien: de Chinese muur en het ego van Neymar. Dat ego staat synoniem voor gedrag en dat gedrag is weerzinwekkend.
Het gedrag van sommige mensen tijdens de pandema in Nederland is ook niet goed te praten. Ik snap best dat je sociale leven een knauw heeft gekregen. Dat gevoel ken ik ook heus wel, maar als je vaccinatie-weerzin hebt en daar allerlei krankzinnige complotten bij haalt, dan moet je dat lekker zelf weten. Zalig zijn de simpelen van geest zeiden onze voorouders ook al. Wat niet te pruimen is, zijn die massale bijeenscholingen op pleinen en in parken, waar agenten worden uitgescholden en bedreigd. Wie goed naar de beelden kijkt, ziet dat de overgrote meerderheid doorgesnoven tuig is met een IQ van zestig.
Als dat spul dan eindelijk weer huiswaarts is gekeerd, blijft er een onwaarschijnlijke bende achter aan vuilnis. Dat gedrag dat bedoel ik. Nederland anno 2021. Om te huilen.
Zondagmiddagen Eredivsie op ESPN. Dóóórdekken, zak in, zak in, hoge druk, scheidrechter blinde vink. Etcetra. Door het lege stadion hoor je soms vrijwel letterlijk wat in en langs het veld wordt geroepen. Niet overal hoor, want sommige clubs drukken op een knop van de bandrecorder om supportersgeluid te laten horen. In de Bundesliga hoor je clubliederen die de thuisclub aanmoedigen, ook al staat die inmiddels met 5-0 achter. Bizar.
Afgelopen weekend mocht er weer mondjesmaat publiek bij de wedstrijden en dat was meteen hartstikke tof. Emmen profiteerde daar flink van en terecht.
Dit weekend mag het weer niet. De KNVB heeft het opnieuw verboden. Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet warm loop voor Ajax, maar zondag kampioen worden zonder een kip op de tribune? Dat gun je niemand. Wel niet wel niet. Wat voor gedrag is dat van de KNVB? Om moedeloos van te worden.
Emmen kwam zojuist voorbij. Heerlijk kluppie met een grote gunfactor in het hele land. Ook bij mij. Het is een beetje het calimero-effect: zij zijn groot en ik ben klein...Maar er is nog iets anders aan Emmen dat de sympathie wekt, namelijk trainer Dick Lukkien. Wat een beschaafde en innemelijke man is dat! Zet die naast Simeone, Mourinho, Conte en zie het gapende verschil. En weer...gedrag maakt het verschil.
Dat geldt ook, maar in iets mindere mate, voor Cambuur-trainer Henk de Jonge.
Clubs dus die je het gunt, omdat de trainer zo’n toffe peer is. Dat doet ook wat met de spelers. Dat zie je gewoon.
Een wat korte column dit keer. Voor de ene misschien een teleurstelling en voor een ander wellicht een zegen.
Maar onder de streep: gedrag, denk er eens over na. Nederland snakt naar een reanimatie. Nog een gezegde uit vroeger tijden: wie goed doet, goed ontmoet.
Cees Seevinck.
