Je ziet die verloedering terug in alle geledingen van de maatschappij. En ja, dus ook bij de vaderlandse sportclubs. Wellicht dat het bij tennis en golf anders is, maar bij teamsport lijkt het normaalste zaak van de wereld dat er overal rotzooi ligt. En rommel is besmettelijk. Rokers gooien peuken achteloos op de grond als er al peuken liggen. Het besef dat er later iemand met een bezem aan de slag moet om al die rotzooi weer op te vegen is bij velen afwezig. Ook bij Be Quick, helaas, kunnen “we “ wel wat netter zijn en/of worden. Als het publiek na wedstrijden weer huiswaarts is gekeerd zie je dat er veel zwerfafval is achtergebleven. Hoe moeilijk kan het zijn om het plastic bakje waar de gehaktbal in zat even in een van de aanwezige vuilnisbakken te gooien? Is het gemakzucht of een gebrek aan opvoeding? Hoe dan ook, laten we er niet alleen een sportief seizoen van maken, maar ook een tikkie schoner. Afgesproken? Ongemak aan mijn linker wijsvinger leidde veertien dagen terug tot een operatie in een gespecialiseerde handkliniek. Na een plaatselijke verdoving kreeg ik de vraag of ik de ingreep op een scherm wilde meemaken. Mwah, nou nee, was mijn eerste reactie, maar daar kwam ik op terug. En zo zag ik een anderhalf uur durend kunststukje voorbij komen. Wel bloederig en wat vreemd toen ik mijn vingertopje op een schoteltje lag zag liggen. Maar wat een secuur werk kreeg ik te zien; echt priegelwerk. Heb er geen seconde spijt van gehad, hoewel ik me kan voorstellen dat er veel mensen zijn die dit graag aan zich voorbij hadden laten gaan. Na een gipsverband tot aan mijn elleboog, ben ik via een handgrote spalk nu bij een vingerspalk aangekomen. Dat is een traject van heel onhandig (het woord zegt het al) naar een klein ongemak. In het middelste stadium was van auto rijden geen sprake en zo kon het gebeuren dat Betty en Piet Jansen mij voor Be Quick-ZVV van huis haalden en na afloop terug brachten naar Lochem. Dat vond ik fantastisch, net als het aanbod van anderen om bij te springen indien nodig. In tijden van “nood “ leer je dan je echte vrienden en goede kennissen kennen. Inmiddels mag ik weer sturen en besef maar weer eens dat gezondheid iets om te koesteren is.
Voor mij was het weer eens De Week van de Bekeuringen. Dat gaat bij mij in een vast patroon. Maanden, soms wel een jaar, gaat het goed en dan ineens ligt de ene na de andere op de mat. Twee met de groeten uit Frankrijk en twee met de beste wensen van het CJIP uit Leeuwarden. Die uit Frankrijk kon ik wel billijken. Op die toen stille tolwegen was het wel meer dan een onsje teveel. De Hollandse variant was op een en dezelfde dag. Op een zaterdag naar een trouwerij in Loenen aan de Vecht. Op de weg heen prijs en op de terugweg ook bingo. Nou moet u dit niet zien als gehuilebalk. Het is een ingecalculeerd risico. Ik rijd meestal aan de harde kant. Dat getreuzel vind ik echt niks. Toen ik nog in het bestuur zat, reed ik veelvuldig rond half elf in de avond op de weg van Zutphen naar Lochem. Daar loopt al jaren een dubbele doorgetrokken streep. Niet meer inhalen dus. Op zich is dat overdag ook niet verkeerd. Dan is het er druk en kun je ook vrijwel niet meer inhalen. In de avonduren is het rond dat tijdstip min of meer uitgestorven. Als je dan naar huis gaat en er zit zo’n slak voor je die zestig rijdt, dan zit ik me op te vreten. Als er niemand achter me zit, dan ga ik er wel langs, maar heb ik koplampen in mijn spiegel dan durf ik het niet aan, want misschien politie? Dan steek ik de sleutel in de deur met een bloeddruk van 180/120. Mijn eega begrijpt niet dat ik me zo druk maak over die slome duikelaars. Ze voert terecht aan dat (te) hard rijden nauwelijks tijdwinst oplevert. Ik weet dat ook wel, maar het is dat eeuwige gestuntel. Net zoals geen richting aangeven bij het verlaten van een rotonde. Dan sta je daar weer stil voor een kneus die gewoon rechtsaf slaat. Of je pruttelt achter iemand die eerst ineens remt en daarna pas richting aangeeft. Ik kan me daar kapot aan ergeren.
Maar goed, die bekeuringen. Die twee Franse waren dus terecht; die Nederlandse volgens de regeltjes ook, maar och hemeltje: wat een gemiemel. Na correctie, een paar kilomtertjes te hard. En de hoogte? Die Franse waren de helft goedkoper. Voor prenten in Duitsland geldt hetzelfde en dan krijg je er nog een mooie foto bij, waarbij je buitenechtelijke relatie die naast je zat mooi onherkenbaar is gemaakt. In Nederland plakken ze op al die flitsers en trajectcontroles het etiket veiligheid. Dat vind ik zo hypocriet. De auto is de melkkoe bij uitstek. Als agenten meer zouden waarschuwen en minder bekeuren, dan krijgt geen kabinet de begroting meer rond. Ik besef terdege dat (veel) lezers nu denken eigen schuld, dikke bult. Dat kan ik best begrijpen, maar in vredesnaam rijd eens door. De Efteling, Duinrell, pretparken, inderdaad. Veel bezoekers, sensatie, spanning. Aan dat rijtje kunnen we in toenemende mate de Eredivsie toevoegen. Vitesse verliest in de beker van Hoofdklasser Swift en wint een paar dagen later bij Ajax. NAC wint voor het eerst in haar geschiedenis in de Kuip van Feyenoord. PSV wint tegen de prognoses in Utrecht. En niet met 0-1 of zo. Het werd 1-7! Excelsior verslaat in Alkmaar AZ.
Vrijwel geen enkele voetballiefhebber kan die uitslagen voorspeld hebben. En in dit stadium aangeven wie dit seizoen kampioen wordt is ook gissen. Dat maakt de Eredivisie wel een stuk spannender. De meeste stadions zitten lekker vol, ondanks het feit dat er niet zelden abominabel gevoetbald wordt. Ajax-supporters zitten zich de laatste weken te verbijten en Feyenoord blijkt veel te afhankelijk te zijn van een paar dragende spelers. Voorts maakt(e) Giovanni van Bronckhorst in mijn ogen de fout Michiel Kramer teveel vertrouwen te geven. De man oogt lusteloos en flegmatiek. Kan geen bal vast houden en als hij meedoet zie je het spel van Feyenoord drastisch veranderen. El Ahmadi, Vilhena en Toornstra doen er van alles aan om Kramer te vermijden, waardoor de opbouw te krampachtig oogt. Op het moment dat ik dit schrijf staat vanavond Napoli-Feyenoord op de rol. Ik vrees het ergste, aangezien ook Botthegin nu langdurig uit de roulatie is. Van Bronckhorst zou ik aanraden Kramer in godsnaam buiten de ploeg te laten. Speel zonder centrumspits en gebruik Sam Larsson als de voorste middenvelder. Maar of dat allemaal zou helpen? Denk het niet. Schade beperkt houden, meer zit er niet in.
Conclusie: Voetbal in de Eredivisie is amusement. Meer niet. Internationaal zijn we op zijn hoogst Jantje Modaal geworden. En dat zal nog wel even zo blijven, zolang de KNVB niet veel verder komt dan het uitscheiden van zouteloze rapporten als “De winnaars van morgen “, dat volstaat met management-achtige prietpraat. Dan nog een voorspelling: Roda JC wordt kampioen.
Cees Seevinck,
27 september 2017,
[email protected]
